گروههای مرجع

در پی فوت مرحوم مرتضی پاشایی خواننده پاپ کشورمان تعداد بسیار زیادی از مردم برای بدرقه او به جایگاه ابدیش به تالار وحدت آمده بودند.شاید بالغ بر سی هزار نفر.علاوه برآن در بسیاری از شهرها نیز طرفداران او تجمعاتی را برای بزرگ داشتش برگزار کردند.

از زوایای گوناگون سیاسی و فرهنگی و مذهبی و دینی این پدیده (حضور دور از انتظار مردم در تشیع پیکر مرحوم پاشایی ) قابل مطالعه و بررسی است.از دید جامعه شناسی نیز این موضوعی در خور تامل است.از جمله موضوعاتی که در جامعه شناسی مورد مطالعه قرار می گیرد بررسی و کارکرد گروههای مرجع می باشد.

در تعریف گروههای مرجع تعدادی از دانشمندان جامعه شناس  نظراتی ارائه کرده اند از جمله رابرت مرتن جامعه شناس آمریکایی.از نظر مرتن شخصی که هویت خود را در وجود فرد دیگری به نام مرجع می جوید در پی آنست که به رفتار ها و ارزش های آن فرد نزدیک شود.

حضور بیش از حد جوانان در مراسم خاکسپاری مرحوم پاشایی نشانه چیست؟آیا این فرضیه می تواند درست باشد که الگوی افراد جامعه ما بخصوص جوانان تغییر کرده است؟شاید دلایل متعددی برای حضور بتوان فرض کرد.مثلا سیاسی.اما از دید جامعه شناسی هم فرض ما این است که ذائقه فرهنگی مردم و تعیین الگو برای جوانان دیگر مثل گذشته نیست.در گذشته معلم و روحانی و دانشمند از بالا ترین موقیت اجتماعی در جامعه برخوردار بودند.همیشه این افراد مورد احترام بودند.اما اکنون کمتر این جایگاه را دارند.در مقابل خوانندگان و به طور کلی هنر مندان و به نوعی فوتبالیست ها بعنوان گروه مرجع  جوانان شده اند.صرف نظر از همه احترامی که برای هنر مندان قائلیم ازجمله این هنرمند فقید باید این را هم بگویم که باید برای باز گرداندن جایگاه علم و معلم و روحانی به قبل بیش از حد تلاش کنیم تا از بقیه کشور ها عقب نمانیم.

مقایسه کنید این جمعیت عظیم را با تشیع جنازه بهمن فرزانه مترجم برجسته کشور مان که بالغ بر 50 جلد کتاب ترجمه کردند.از جمله کتاب صد سال تنهایی مارکز

الگوی ایرانی اسلامی

امروز روز جهانی حضرت علی اصغر(ع) است.چه اسم قشنگی.چه روز پر معنایی.در بیش از 100کشور دنیا مثل آمریکا وبیشتر کشور های اروپایی این مراسم برگزار می شود.این یک موفقیت است که توانستیم مظلومیت(شهید) یک کودک شش ماهه را به جهانیان نشان دهیم.
اما دو روز پیش هم(93/8/7) روز جهانی کوروش فرمانروای خوشنام ایرانیان بود.پادشاهی که آوازه اش در جهان به خاطر رفتارش در نبرد با مخالفانش پیچیده است.او که به ادیان و فرهنگ دینی مردم احترام می گذاشت.او که بیانیه حقوق بشر را برای اولین بار در جهان مطرح کرد.
اما حرف اصلی اینها نیست.حرف اصلی این است که چرا ما فقط به ارزشهای دینی مان توجه داریم ولی ارزشهای ملی مان را کمترین توجهی نمی کنیم.مگر ما نمی گوییم می خواهیم یک الگوی ایرانی اسلامی به جهانیان ارائه کنیم.پس این کارها چه مفهومی دارد؟